ราหับรับและซ่อนตัวผู้สอดแนม โดย Frederick Richard Pickersgill (ค.ศ. 1881)

เรื่องเล่าในบทนี้ดูมีลักษณะเป็นบทคั่น แต่แท้จริงแล้วเรื่องราวนี้ให้ข้อมูลภูมิหลังสำหรับเรื่องราวการข้ามแม่น้ำจอร์แดนและยุทธการที่เยรีโค[19] การส่งผู้สอดแนมออกไปเป็นไปตามแบบอย่างที่โมเสสเคยทำ (กันดารวิถี 13, เฉลยธรรมบัญญัติ 1:21–23; เปรียบเทียบกับโยชูวา 7:2–3)[19] แต่ผลแตกต่างจากภารกิจก่อนหน้าซึ่งให้ผลล้มเหลวในการยึดแผ่นดินแห่งพระสัญญาเพราะความกลัว (กันดารวิถี 13–14) ครั้งนี้ผู้สอดแนมต่างสนับสนุนประชาชนให้รุดหน้าไป (วรรคที่ 24; ตรงกันข้ามกับกันดารวิถี 13:31–33)[20] ราหับกลายเป็นศูนย์กลางของเรื่องราวโดยเป็นบุคคลที่มีชื่อเพียงคนเดียวในเรื่องราวนี้[19] และควบคุมทุกการกระทำในเรื่องราว โดยเธอให้ข้อมูลแก่ผู้สอดแนม ปกป้องและแนะนำที่ปลอดภัยให้ผู้สอดแนม ในขณะที่ผู้สอดแนม, กษัตริย์ของเยรีโคและเจ้าหน้าที่ของพระองค์ไม่มีการระบุชื่อ[21]

วรรคที่ 1

ต่อมาโยชูวาบุตรนูนส่งชายสองคนจากเมืองชิทธีมเป็นการลับไปสอดแนม กล่าวว่า "จงไปตรวจดูแผ่นดินนั้น โดยเฉพาะเมืองเยรีโค" เขาทั้งสองก็ไป เข้าไปในบ้านของหญิงโสเภณีคนหนึ่งชื่อราหับ และพักอยู่ที่นั่น [22]

• "ชิทธีม": ถูกระบุว่าเป็น "Tell el-Ḥammām" ในปัจจุบันบนฝั่งตะวันออกของแม่น้ำจอร์แดน ตรงข้ามกับเยรีโค[23] ในที่นี้เขียนเป็นรูปแบบสั้นเช่นเดียวกับในกันดารวิถี 25:1 ไม่ใช่รูปแบบยาวว่า "อาเบลชิทธิม" อย่างในกันดารวิถี 33:49[24]